Sinds een tijdje loop ik bij Klimmendaal, het revalidatiecentrum in Deventer. Dit omdat ik wel heel lang last bleef houden van mijn hoofdpijnen.
Ik heb na mijn encefalitis altijd hoofdpijn gekend. Maar het laatste jaar was dat te veel en te erg. Ik heb dat al een keer in een weblogje gemeld.
In het revalidatiecentrum hebben ze me eigenlijk geleerd dat mijn hoofdpijn een signaal is.
Mensen met NAH hebben beperkte energie. Hun accu is sneller leeg. Bij mij dus ook. Dat ziet er, in vergelijking met een 'normaal' iemand zo uit:
Ik ben dus eerder vermoeid. Vaak al vanaf tussen de middag. En dan moet ik nog een groot deel van de dag. Een signaal daarvan is de hoofdpijn.
Nu leer ik om mijn energie beter te verdelen. Ik moet regelmatig iets ontspannends doen of een pauze houden. Niet makkelijk. Eigenlijk wil iedereen gewoon de hele dag door gaan, ik dus ook.
Ik leer keuzes te maken en mijn dag te plannen. Niet dat mijn dagplanning strikt moet zijn, maar om de energie goed te verdelen over de dag. Mentale taken (denktaken), fysieke taken en ontspanning regelmatig afwisselen is de boodschap. Vooral de ontspanning is daarbij heel belangrijk. Dit omdat ontspanning betekent dat mijn accuutje dan een klein beetje bijgeladen wordt.
Dus nu ben ik veel bezig met plannen, wat heb ik werkelijk gedaan, en welke reacties in vermoeidheid en hoofdpijn hebben me dat opgeleverd? En hoe ga ik daar dan weer mee om.
Verder ben ik bezig met het opbouwen van mijn conditie. Een betere conditie betekend weer iets meer energie om iets te doen. En alle kleine beetjes extra energie kan ik goed gebruiken om mijn hoofdpijn naar beneden te krijgen.
